Fifty shades of green: I wte.... w końcu przyszedł MAJ!

W ogrodzie zagotowało się i zakotłowało od kolorów, zapachów i widoków. W końcu przyszła długo oczekiwana zmiana pogody i wszystko jakoś jaśniej i weselej wygląda, skąpane w promieniach, dawno niewidzianego, słońca. Ślady śniegowych zniszczeń powoli znikają, niedługo kompleksowa bujność i busz mojego ogrodu pomogą mi zupełnie zapomnieć o nieco traumatycznej wiośnie. Trwają jeszcze ostatnie wycinanki/przycinanki, gdyż to właśnie ta pora - kiedy przestaję się łudzić, że coś odbije po zimie ;)

Rośliny, póki co zdziwione nagłym zwrotem akcji, łapią promienie słoneczne i rosną dosłownie w oczach. Przekwitają ostatnie typowo wiosenne kwiaty, przecież w tym roku i tak kwitły zdecydowanie później i dłużej - więc zasłużyły już na odpoczynek ;)
Powoli przyjdzie nam pożegnać się z wiosennym zafascynowaniem zielenią i kolorami, w zamian otrzymamy letnią obfitość i bujność, połączoną z ciepłymi wieczorami i porankami oraz intensywnością zapachów - po przejściu burzy.

Ostatnio rozmyślałem, co jeszcze mogłoby się wydarzyć w moim ogrodzie, ale doszedłem do wniosku, że chyba tylko tsunami (z lokalnego potoku...) oraz erupcja okolicznego (nieistniejącego) wulkanu byłyby mnie w stanie zaskoczyć. Reszta dziwnych i niszczycielskich zjawisk przeszłą już przez okolicę w przeciągu ostatniego roku kalendarzowego - za każdym razem skutecznie uszkadzając, rosnące w moim ogrodzie, rośliny...

Hmmm, jak myślicie? Może więcej klęsk żywiołowych już mnie nie spotka, przynajmniej w najbliższym czasie?
Dobra, dobra, już nie smucę, niech przemówi maj, niech przemówi wiosna!